Noortje van Bentum18 april 2023
Op een oud bedrijventerrein in Rotterdam-West verwacht je wellicht geen museum. Toch opende daar een jaar geleden de kunstinstelling Brutus. De tentoonstelling ‘Through Bone and Marrow’ over het Antropoceen, het tijdperk van de mens, is een confronterende expositie die alleen al door de locatie het bezoeken waard is.
Werken van twintig kunstenaars komen op bijzondere wijze tot hun recht in de soms donkere en vochtige ruimtes. De Sirenen van Joris Strijbos (2019) kom je als een van de eerste werken tegen en geldt als waarschuwing voor wat er nog zal komen. De ronddraaiende buizen, gemonteerd aan de wanden, spuwen een monotoon en onheilspellend geluid de ruimte in.
De tentoonstelling behelst namelijk een verontrustend thema. Wat zijn de gevolgen voor de toekomst als we ons gedrag niet veranderen? Zo vraagt Maarten Vanden Eynde zich af wat voor impact technologische vooruitgang heeft op de mens. Zijn sculptuur The Last Human (2017) bevat een fossiel van een mens, met in de schedel kleine chipjes en andere technische snufjes. Om deze zorgelijke toekomst te verzachten, eindigt de expositie met een prikkels verminderend installatiewerk van Zimoun. Een muur van kartonnen dozen met kleine motortjes die katoenen balletjes in verschillende tempo’s tegen de doos aan laat slaan, geeft een ontspannend geluid. Laat je opslokken door Zimouns werk zodat je ‘Through Bone and Marrow’ op je in kunt laten werken.
