Het is even zoeken in het Groninger Museum, maar in een felblauwe ovale ruimte hangt de afscheidstentoonstelling van conservator Egge Knol, conservator Groningse cultuurgeschiedenis, over tien vergeten vrouwelijke kunstenaars uit Groningen. De grote en kleine schilderijen, tekeningen en een borstbeeld vullen slechts één zaal. Enkele werken zijn voorzien van een korte biografie of achtergrondinformatie. Zo bleek het werk Terug van de vismarkt (ca. 1755) van Elisabeth Wassenberg later voorzien te zijn van een valse handtekening van de Leidse kunstenaar Frans van Mieris. De naam van een man zou zorgen voor een hogere veilingopbrengst.
Over ongelijke rechten tussen mannen en vrouwen wordt in de tentoonstelling Uit de kunst verder geen woord gerept. Het hete hangijzer van vrouwenrechten in die tijd lijkt te worden vermeden. Dat zorgt er wel voor dat de nadruk vooral op de kwaliteit van de werken komt te liggen, en niet op sekseverschillen. Een werk als Wintergezicht van Albarta ten Oever (1772-1854), met een heel fijn geschilderde roze lucht en een ijzig landschap, laat zien wat voor vaardigheden de vrouwen hadden. Dat heeft niks met man of vrouw zijn te maken.