Kunsthal Kade is overwoekerd. In de grote zaal barsten de bomen en varens van Lola Landscape Architects door de vloer en op de galerij is een ruimte overgenomen door een onbekend soort vegetatie van Tanja Smeets. Hoewel het werk van textiel is, beweegt en knispert het wanneer je de zaal binnenkomt.

Bomen barsten door de vloer, werk van Lola Landscape Architects

Dit alles gebeurt in het kader van de tentoonstelling ‘Schurend Paradijs’, waarvoor twaalf kunstenaars werden gevraagd hun visie te geven op de wereld van nu. De expositie sluit losjes aan bij het Mondriaan Jaar, dat stilstaat bij het feit dat Mondriaan 150 jaar geleden in Amersfoort is geboren.

Interieur van de Elleboogkerk met muurschilderingen van Gijs Frieling

Even verderop treft de Elleboogkerk hetzelfde lot. Daar heeft kunstenaar Gijs Frieling de muren overgoten met een grote muurschildering in roze, donkerblauw en turkoois. We zien engelen, vrouwen huppelend door tuinen, de mens in balans met de natuur. Maar vergis u niet, voordat u deze heerlijke bovenwereld bereikt ziet het leven in de onderste verflagen er heel anders uit: mensen trekken zich terug in zwarte gaten, vastgekleefd aan digitale schermen. De lamlendigheid spat ervan af. Wat in beide ruimtes duidelijk wordt: de wereld is niet meer zo utopisch als die waarnaar Mondriaan streefde begin vorige eeuw. 

Detail muurschildering Gijs Frieling

Tekst en beeld: Jeanine Kribbe