Ze ontwikkelde kogelwerende mensenhuid en zet koeienmest om in textiel. Vanuit haar kunstenaarschap steekt Jalila Essaïdi (1980) voortdurend grenzen over naar andere disciplines en zet ze zich in voor een betere, mooiere wereld. Voor Museum Jan Cunen cureert ze de tentoonstelling Bio Art (werktitel), waarin zowel haar eigen werk als dat van andere biokunstenaars te zien is. Het museum sluit daarmee aan bij het thema #100yearsofpharmafuture, waarmee de gemeente Oss het honderdjarig bestaan van Organon viert.

“Ik heb een reuze moeilijk vraagstuk, zou er met al die [alvlees]klieren die nu naar de destructor gaan iets te beginnen zijn?” Deze vraag van de Osse vleesfabrikant Saal van Zwanenberg leidde tot de oprichting van Organon. Het antwoord luidde: insuline. Wat eerder werd beschouwd als slachtafval kon nu worden ingezet om op grote schaal insuline te winnen. Het farmaceutische bedrijf bracht meer spraakmakende producten op de markt, waaronder in 1962 de anticonceptiepil: een uitvinding die van grote betekenis was voor de positie van de vrouw.

De vraag mag zijn voortgekomen uit economische overwegingen, maar lag desalniettemin ten grondslag aan baanbrekend onderzoek. Het zijn dergelijke vragen die ook Jalila Essaïdi en andere biokunstenaars bezighouden. En neem je het belang van een groot bedrijf weg, dan blijft er volledige vrijheid over. Die vrijheid resulteerde bijvoorbeeld in de ontwikkeling van vrouwelijk sperma door de Engelse kunstenaar Charlotte Jarvis. Na de pil een volgende grote stap in het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw?

Beeld: Jalila Essaïdi, Spider