Deelnemende kunstenaars
Dauwwormencollectief

Ezel L’Albert de Rêve

Hammie het varken

Kreeftenpaar
Wilde eend

Schrijver Meneer Vis
Curator Mevrouw Kat

Er is afstand tussen jullie en ons, zeggen de dieren, behalve misschien in de dood. Mij verbaast het niet dat raven verlangen naar de apocalyps. En giraffen de ineenstorting wensen van de mensenwereld. Lynxen zien liever nieuwwild trekken door groenvervallen steden, waar oogcontact tussen mens en aap op gelijke hoogte bestaat. Sommige beesten stellen voor — instemmig gehinnik klinkt — om de tijd om te keren. Geknor en getok besluiten dat totale extinctie ook tot de mogelijkheden behoort. Op z’n minst — zo maken vleugelwieken en staartzwaaien expliciet — dienen alle uitgestorven, nooit wetenschappelijk beschreven diersoorten alsnog een gezongen soortnaam te ontvangen. Ooit waren dieren boodschappers en beloften, maar ik versta ze niet meer. Geen mens kan voor ze spreken. We weten niet eens zeker wanneer ze het hebben tegen ons. In de groepstentoonstelling Four Legs Good, Two Legs Bad zijn vijf dieren de kunstenaars. Een dierenfluisteraar heeft hen een stem gegeven, en de mensen zijn de assistenten die hun concepten hebben uitgevoerd.