Van 21 september 2023 t/m 25 februari 2024 duikt Huis van het boek in de complexe geschiedenis achter de komst van de drukpers in Indonesië en de gevolgen daarvan. Indonesië kende, al lang voor de komst van de drukpers, een rijke schrift- en leescultuur. Met de hand geschreven, fraai gedecoreerde teksten, zoals Lontar geschriften van gedroogde palmbladeren, werden voorgelezen en gingen van hand tot hand. Het drukken met losse letters bracht nochtans een nieuwe dynamiek met zich mee. De drukpers was aanvankelijk als koloniaal instrument meegenomen, maar anders dan verwacht, en bedoeld, ging de drukpers in de negentiende eeuw vervolgens zijn eigen weg. Hij zocht en vond uiteenlopende doelgroepen, haalde lokale schrijftalenten naar boven en wist zo bij te dragen aan de onafhankelijkheid van Indonesië.

Tegenover het handschrift bracht de drukletter de voordelen van massaproductie en verspreiding met zich mee: plotseling konden teksten een veel groter publiek bereiken. Daarnaast maakte lithografie het mogelijk om ook handschriften te vermenigvuldigen, terwijl zij het traditionele voorkomen van een manuscript behielden. Zendingsdrukkers en commerciële lettergieterijen ontwikkelden loden letters voor diverse talen en schriftsoorten, waaronder het Javaans, Madoerees en Soendanees, om zo de Indonesische bevolking met drukwerk te kunnen bereiken.

Beeld: Boek van het papier