Een fototentoonstelling is veelal een passieve kijkervaring voor bezoekers: er hangen foto’s aan de muur en daarvan kan men kennisnemen. Maar we kunnen ook een paar straten verder gaan. Een fototentoonstelling tot een evenement maken waar de bezoeker actief in participeert om het tot een onvergetelijke persoonlijke ervaring te maken.

In de stad Temecula, Californië, USA, ten zuiden van Los Angeles, heb ik gedurende een paar weken ’s nachts foto’s gemaakt van huizen. Een foto van een huis overdag maken is architectuur-fotografie. Maar ’s nachts wordt het suspense, mysterie, vervreemding, etc..

Om een bezoeker van een tentoonstelling van deze foto’s het diep en intens te laten ervaren, worden de foto’s in een ruimte geëxposeerd die volledig is verduisterd. Men stapt in die ruimte en men ziet geen hand voor de ogen. Daarom moet de bezoeker een zoektocht naar de foto’s te beginnen. Deze hangen niet netjes op een rij zoals gewoonlijk is, maar op verschillende hoogtes en op verschillende formaten. De bezoeker zal een zoektocht ondernemen en vooral door een intens gevoel bewogen worden van een zeer speciale kijkervaring te beleven.

De titel van deze uitzonderlijke tentoonstelling, “Het donker in … de foto’s” heeft een driedubbele betekenis. De foto’s zijn gemaakt in het donker, er zit daarom veel donker in de foto’s en de bezoeker van de expositie ontdekt ze terwijl in het donker… Dat brengt de bezoeker en de fotograaf in circulaire empathie.
Breng je zaklamp mee.