Aan de hand van bijzondere persoonlijke verhalen, nooit getoonde voorwerpen, interactieve middelen en aangrijpen afbeeldingen en filmfragmenten wordt de schaduwzijde van de bevrijding belicht: voor de meeste kamp- en onderduikoverlevenden was er geen feestelijke bevrijdingsroes, wittebrood en sigaretten, er waren geen bevrijdingsrokken, zij dansten niet met de Canadezen. Voor hen was er de moeizame repatriëring uit de kampen, die soms maanden duurde. Of een aarzelend tevoorschijn komen uit de onderduikadressen. Een vaak kille ontvangst in Nederland. De voormalige woonhuizen die bewoond werden door anderen, bedrijven en bezittingen die niet zomaar terug werden gegeven en het allerergste: de berichten die langzaam binnen druppelden en de meest angstige vermoedens bevestigden. Vader, moeder, kind, broer, zus, opa, oma, tante, oom: allemaal vermoord. Voor veel overlevenden was 1945 misschien wel het zwartste jaar uit hun bestaan. In het kader van ‘Het verdriet van de bevrijding’ zullen gedurende de looptijd van de tentoonstelling diverse activiteiten worden georganiseerd.