Dit is de eerste overzichtstentoonstelling van JCJ Vanderheyden (NL, 1928, 2012) in Amsterdam sinds zijn retrospectief in het Stedelijk Museum in 2001. De tentoonstelling richt zich op zijn beroemde schaakbord motieven in zwart-wit en stralende kleuren, de schilderijen van vliegtuigramen, kunsthistorische reflecties, en zijn karakteristieke horizonnen, op doek en als fotografie. Curator en kunstessayist Rudi Fuchs prees Vanderheydens interventies: ‘Hij kon schilderen, maar wat als hij dat schilderij zou fotograferen…was het een ander schilderij wanneer hij schilderde over de foto van het schilderij?’

In zijn onderzoek naar de kruisverbanden tussen wetenschap, maatschappij en kunst in verschillende media, zoals video, fotografie, digitaal geluid en installaties, verliet en hernam Vanderheyden het schilderen keer op keer. Door die periodieke omkeringen en momenten van overgave aan nieuwe media, schiep hij enkele van de meest radicale postminimale, postschilderkunstige werken. Wat er voor hem het meest toe leek te doen was niet de confrontatie aan te gaan met de overheersende infrastructuren van de wereld, maar ons uit te nodigen onze eigen kennis bij te dragen, ons aan te sporen de technologische flux binnen te treden met het doel iets te begrijpen van de richting waarin die stroomt en van de gevolgen ervan op het leven (en de kunst).