Als keramiekverzamelaar en chemicus analyseert Bert-Jan Baas (Stadskanaal, 1983) sinds 19 jaar kunstglazuren van Nederlandse keramiekfabrieken en potterie pioniers vanaf 1890. Bert-Jan Baas` eerste onderzoek richtte zich bij Royal Goedewaagen op de bewaard gebleven labjournalen. Zo ontsloot en achterhaalde hij ook speciale glazuurrecepten van de Am-sterdamse plateelbakkerij De Distel. In het verlengde van zijn verzameling wierp hij zich op de grensverleggende rol van W.H. Mauser vanaf 1894 bij de Porceleyne Fles. Spraakmakend is ook zijn onderzoek naar de kunstglazuren van Bert Nienhuis (1873-1960) en dan met name naar de blauwe en rode glazuren. Werkend als biochemicus van 2015 tot 2018 in Austin, Texas kon Bert-Jan Baas aan de plaatselijke Art School experimenteren met de techniek van lusterglazuren die ooit in Mesopotamië ontwikkeld was. Later werd de techniek ook beoefend in het Moorse Malaga en vandaar in het Toscane van de Renaissance. Wezenlijk voor die techniek is het om bij het afkoelen van de keramiekoven het zuurstofgebruik te beperken tot wat daarvan in de gebruikte pigmenten aanwezig is. Door deze zogenaamde reductie kunnen wondermooie metaal- of parelmoerlusters ontstaan. Sinds 2019 kan Bert-Jan Baas daartoe werken in het laboratorium van de aardewerkfabriek Royal Goedewaagen. Hij verwerkt daarbij gietmodellen van de fabriek die in hun vormgeving rechtstreeks teruggaan tot de Nieuwe Kunst van rond 1900. In de nieuwe keramiekgalerie van het museum en in het museum zelf worden de lusterglazuur objecten nu geëxposeerd.