Deze tentoonstelling wil objecten aanbieden als dragers van herinnering, als artefacten met een eigen geschiedenis, tekenend en betekenisvol voor onze identiteit en onze plaats op aarde. De werken zijn gemaakt door middel van cyanotypie en etstechnieken op textiel. De kunstenares grijpt terug op de memoires van Christian Watt, een 19de-eeuwse Schotse vissersvrouw wier levensverhaal bevolkt wordt door wat ze kwijtraakt en wat haar afgenomen wordt, tegen de achtergrond van de industrialisatie van de Schotse visserij. De levens van gewone mensen zijn zelden opgeschreven en de enige die ze navertellen zijn hun schaarse, stemloze, nagelaten bezittingen: zoals het Wevershuisje zelf. Met de blauwe kleur van de cyanotypie roept de kunstenares een droomsfeer op die uitnodigt om alledaagse dingen en bescheiden huisjes te zien als poëtische objecten en ruimtes.

Beeld: Christine Bruce