Wat? Net zo min? Als de hemel neerstort en alle hoop is verloren, wat dan? Daar is het weer.Het blijft maar doorgaan, het houdt niet op. Hoe dan ook, het gebeurt. En niets helpt, het één net zo min als het andere. Doe wel en zie niet om, met rechte rug. Een zekere kijk op de wereld. Mijn wereld.

Aanslagen.

‘Elke vorm van een aanslag is een inbreuk op het bestaan. Van jezelf, van een ander, van de wereld. In mijn hoofd komt het zelden voor dat er niets is; het komt niet voor. Er is altijd wat,  je probeert het te keren. Veel, zo niet alles, overkomt je, zonder aanleiding, met gevolgen. Je denkt, denk er niet aan, laat het niet toe, zwijg erover, weg ermee. Je wordt er niet vrolijk van, dat is de pest. Het ergste is de aanslag op je zelf, wat het voor een ander ook betekent.’

‘Maak er maar een fraai fotowerk van, kan iedereen mee genieten. Filosofeer maar een eind weg. Mooi niet. Zie het maar als een verbeelding van gedachten, het brengt in ieder geval rust. Niet voor lang, dat ligt aan mij, het is mijn zaak. Ik doe slechts een poging om het zichtbaar te maken. Soms wringt het, en schuurt het. Het lost niets op, maar het blijft hangen, dat op z’n minst en werkt het net zo min als al het andere. De andere kant, blijf maar uit de buurt dan doet het je niets, dan pas staat de wereld stil, niet andersom. Daarom blijft de vraag:doen we mee of zijn we niet thuis. Niemand wijst je de weg, neem zelf de beslissing, ga door en zie niet om. Vooruit moeten we. En besef heel goed: de ene slag is de andere niet. Het kan verkeren.’

Mijn fotografie daagt me uit tot de grenzen van het onmogelijke. Ga er maar aan staan. Op zekere hoogte is alles mogelijk, ook in de fotografie. Indien herinneringen, verleden en heden op hetzelfde moment worden beleefd en je hoofd overloopt met beelden, kan het zomaar dat er een andere, nieuwe werkelijkheid ontstaat. Geen nieuwe beelden, die zijn er al en vaak algemeen bekend. De beelden vormen samen een wereld die de onherroepelijke chaos in mijn hoofd tracht te ordenen tot mijn persoonlijke werkelijkheid.

Beeld:  LandAANSLAG, Wim Peters