Het werk van Stef Kreymborg en Astrid Polman is op een heel diverse manier sterk verbonden met de natuur. De kunstwerken zullen de bezoekers het gevoel van een lusthof geven in de bloemrijke ruimtes van Huis Kernhem. Stef en Astrid hopen ook op mooie dialogen in hun Binnenhof.

Groeivormen spelen een grote rol in het beeldende werk van Stef Kreymborg. De kunstwerken zijn opgebouwd uit een enkel gegeven dat is vermenigvuldigd tot een groter geheel. Zij zoekt steeds naar het spanningsveld tussen uniformiteit en diversiteit, tussen orde en wanorde, zoals onze natuur dat al eeuwenlang voordoet in het wonderlijk samengaan van regelmaat en oneindige variatie. Sturend, maar ook alert voor het toeval voegt zij de losstaande elementen samen en zoekt haar weg naar een sterke vorm, waarbij de fragiliteit en de kracht van de individuele gegevens ook in het uiteindelijke resultaat te zien zullen zijn. Textiel is een geliefd materiaal om mee te werken.

Astrid Polman onderzoekt en geeft uitdrukking aan haar verwondering over mens-zijn, over het lichaam met zijn wonderlijke vormen en tevens drager van de geest, over de natuur (wij zijn natuur) en de relatie tussen al deze aspecten. Het gaat over binnen en buiten, vorm en inhoud, lichaam en geest. Door de verweving van deze  aspecten  valt er in haar werk vaak een emotionele lading te ontwaren: het aangename en het onaangename verenigd en het is aan de kijker welke kant hij ziet of wil zien. De werken komen tot stand met eenvoudige materialen zoals wol, naald en draad, papier en potlood. Ze verzamelt en creëert vaak beeldelementen die later worden geïntegreerd in een werk. Daarbij geniet ze van ambachtelijke processen. De traagheid van de materie geeft haar de mogelijkheid het proces te sturen en bij te sturen en steeds opnieuw te kijken naar welke ingrepen nodig zijn. Op dit moment haalt zij de natuur letterlijk naar binnen in het werk. Tijdens haar dagelijkse wandelingen in de  natuur verzamelt ze bladeren en bloemen. Door deze op papier te leggen, vervolgens te bundelen en te verhitten laten de bladeren en bloemen hun natuurlijke kleurstof achter op papier. Zo is de natuur haar mede-creator geworden.

Beeld: Astrid Polman