Afgelopen februari overleed Teun Hocks op 74-jarige leeftijd in zijn woonplaats Rotterdam. Hocks was een pionier van de geënsceneerde fotografie, een stroming die voor het eerst breed in 1986 werd getoond in de expositie Fotografia Buffa in het Groninger Museum. In 1999 had Hocks hier ook een solotentoonstelling. Een ploeterende antiheld, zo wordt het personage wel genoemd dat Hocks steevast in zijn fotowerken uitbeeldde. Alleen op de wereld, tragikomisch, melancholiek en op de grens van surrealisme en slapstick. Hocks speelde niet alleen altijd zelf de hoofdrol in zijn werk, hij bedacht en schilderde eigenhandig de decors en nam ook zelf de foto, met behulp van een zelfontspanner. Daarna werd de foto groot afgedrukt in zachte zwart-wit tinten en kleurde Hocks hem behoedzaam in met verdunde olieverf. ‘Als mensen de situatie herkennen, probeer ik ze te laten glimlachen om dingen die eigenlijk een beetje pijn doen. Ik hoop dat er daardoor een troostende werking van mijn beelden uitgaat. Troost begint overigens bij jezelf en mijn werk helpt mij om mijn eigen mogelijke neerslachtigheid over het lot van de mens te relativeren.’ Beeld: Zonder titel, Teun Hocks (1995)