Ingeborg Meulendijks werkt sinds 1997 aan het geheime huis, een doorlopend kunstproject dat bestaat uit sculpturale maquettes, monumentale foto’s van gemodelleerde ruimtes en werk op papier. Door te spelen met schaal, perspectief en licht onderzoekt ze hoe we ruimtes op een emotioneel en intiem niveau ervaren. In Odapark wordt een deel van haar verzameling miniatuurkamers getoond waarin haar gedachten over wonen (dwelling) en zijn (being) worden gevisualiseerd.
Deze kamers bedenkt en bouwt Ingeborg in haar atelier, gelegen in een deel van het 19de -eeuwse klooster van Steyl. Minutieus zaagt en schuurt ze hier aan schaalmodellen in hout, karton en textiel. De atmosfeer van die ruimtes legt ze vast met een analoge camera, de beelden ontwikkelt ze zelf in een donkere kamer. Ze kiest bewust voor deze trage manier van werken, waarin ze net als de monniken en zusters in Steyl, alles met de hand doet. Juist door die vertraging wordt het maakproces een bevrijding van de tijddruk en haast die ons dagelijks leven vaak beheerst.
