Marcel Kranendonk (Capelle aan den IJssel 1991) filmt gedurende 1000 opeenvolgende dagen zijn lichaam: een lichaamsdagboek. Eerst in de beslotenheid van zijn studio, later in de veiligheid van zijn huis. En nu, tijdens de tentoonstelling, soms in de publieke ruimte van het museum. Een zelfopgelegde opdracht die hem dagelijks dwingt zich te verhouden tot zijn veranderende lijf. Hoe voelt hij zich, als hij zijn huid boetseert als klei of zich in een benarde positie manoeuvreert? Kan hij zijn lichaam omarmen, misschien zelfs liefhebben?

Beeld: Gastenkamer – Marcel Kranendonk, Museum Jan Cunen