Uit de vriendschap tussen fotograaf Iris Haverkamp Begemann en de Mexicaanse schrijver en activist Alejandra Ortiz ontstond een bijzondere artistieke samenwerking. Hun gesprekken brachten parallellen in hun leven in Amsterdam aan het licht, maar ook de scherpe verschillen in hun levenservaringen. Het besef van ongelijkheid werd extra tastbaar toen Iris een reis naar Mexico boekte: waar zij vrij kon reizen, moest Alejandra het juist ontvluchten. Deze spanning werd het vertrekpunt voor een gezamenlijke zoektocht.

Met een uit het hoofd getekende kaart van Alejandra reisde Iris naar Mexico. In een afgelegen stadje werd Iris warm ontvangen door de gemeenschap waarin Alejandra zich als kind tegelijk geliefd en extreem onveilig voelde. De beelden die Iris daar maakte zijn cinematografisch en aards, en tonen de plekken die Alejandra noodgedwongen achterliet. Ze worden in de serie gecombineerd met Alejandra’s handgeschreven notities, waarin de harde realiteit van afwijzing, marginalisering en gevaarlijke omstandigheden voelbaar wordt.

De fotoserie legt een gelaagd verhaal bloot van herinnering, verlies en identiteit. Ze verweeft thema’s van verbondenheid en afwijzing tot een intiem portret van een jeugd die tegelijkertijd zorg en kwetsbaarheid kende. Daarbij speelt ook transgenderacceptatie een centrale rol, en de ongelijkheid tussen de vrijheid van een Nederlandse cisgender witte vrouw en het onzekere bestaan van een Mexicaanse transgendervrouw van kleur.

Naast dit persoonlijke portret nodigt de serie uit tot reflectie: hoe privileges en ongelijkheden onze mogelijkheden om keuzes te maken bepalen, en welke verantwoordelijkheid we dragen voor het voortbestaan van systemen die sommigen beschermen maar voor anderen levensbedreigend zijn.