In de zomer van 2025 veranderen de bovenzalen van Kasteel Ruurlo in kijkdozen, kamers in kamers en kruiproutes van karton. In de eerste museale solotentoonstelling van Jemima de Jonge (2001) loop je door onwerkelijke werelden waarin de grenzen tussen video, installatiekunst, performance art en theater moeilijk te trekken zijn.

Vervreemding van het alledaagse

In De Jonges immersieve werk is het kantelpunt belangrijk: wanneer slaat iets aangenaams om in iets ongemakkelijks? Wanneer verandert iets grappigs in iets tragisch of leidt een gevoel van veiligheid naar een penibele situatie? Vanuit een interesse in de menselijke geest zoekt De Jonge naar zowel de verbeelding als de vervreemding van het alledaagse. Verlangen, heimwee, schrikreacties, compulsief gedrag, paranoia: een breed spectrum aan menselijk gevoel en gedrag krijgt in haar werk een plaats.

Beeld: Body of Water, 2023, vijfdelige video-installatie, foto door Joris van den Einden