De solotentoonstelling Archaic Asylum van Gents kunstenaar Lysandre Begijn gebruikt de natuur als vertrekpunt. In het paviljoen van Kunsthal Gent creëren haar schilderijen en installaties een ‘slapende tuin’, waar de seizoenen cyclisch zijn, met zowel momenten van bloei en groei als slaap en afsterven. De natuur wordt een symbolische vertaling van de condition humaine.
De psychische kwetsbaarheid van de mens en het menselijk lijden is een terugkerend thema in het werk van Begijn. Gefascineerd door de theorieën van Carl Jung, met name diens interpretatie van dromen en theorieën over het onderbewuste, geeft haar werk vaak uitdrukking aan gemoedstoestanden als waanzin, verveling, arrogantie, apathie, verdriet of angst.
De kunstenaar richt zich op het idee dat een gelaat de ware essentie van de mens toont. De materiële vlakheid van een gezicht wordt echter vaak doorbroken door driedimensionale sculpturale elementen die de ondefinieerbaarheid van de mens weerspiegelen.
Haar beeldtaal verwijst naar een archaïsch beeldregister, waar zowel de Griekse mythologie als Kretenzische en Etruskische kunst terugkomen. Archaic, uit de titel, refereert aan een oude cultuur waar we de eerste fundamenten en vormen zien van structuren in taal, beeld en cultuur. Het betekent voor Begijn een terugkeer naar onze instincten. En daar speelt natuur een belangrijke rol in, omdat die aan de basis ligt van deze archaïsche fundamenten.
Asylum verwijst naar een toevluchtsoord. Een schuilplaats of afgesloten plek die op zichzelf staat, een biotoop. Het wordt vaak gebruikt als opvangplaats voor vluchtelingen of mensen met psychische problemen. Een plek waar mensen in nood worden opgevangen en verzorgd worden.
Terwijl de wereld in brand staat nodigt de slapende tuin van Lysandre Begyn je uit in een toevluchtsoord voor gevoelens en instincten.
Beeld: Lysandre Begijn, Archaic Asylum
