De assemblages van Machiel Braaksma geven pas in voltooide vorm een herkenbaar beeld. De beelden, met licht dadaïstische inslag, zijn samengesteld uit bij elkaar geraapte onopvallende voorwerpen die, vanwege Braaksma’s associatieve en onbevooroordeelde blik op het achteloze alledaagse, door dit meervoudige perspectief een geheel vormen met een nieuwe identiteit.

Zelf zegt hij hierover:
Ik probeer altijd tegenovergestelde begrippen in één beeld te verenigen. Een beeld moet zowel ingetogen als uitgesproken zijn, iets onthullen en vérhullen, antwoorden geven en vragen stellen, en, souplesse etaleren door logica en gekte hand in hand te laten gaan.
Wat ik van mijn beelden verlang is dat ze oorspronkelijk zijn, onverwisselbaar en dat ze een hele lange adem hebben. Ik ben op zoek naar slagvaardige, resolute beelden, die ongegeneerd en innemend kunnen zijn. Beelden met een uitbundige integriteit en een schaamteloze innerlijke schoonheid.
Kortom: Ik zet alles op de juiste manier in de verkeerde volgorde.

Beeld: Kip, Machiel Braaksma

​