Het werk van Ola Hassanain beweegt zich tussen architectuur, film en ruimtelijke strategieën. De kunstenaar reflecteert daarbij op de vraag hoe macht zichtbaar en tastbaar wordt in de bebouwde omgeving. Ze houdt zich bezig met plekken die zijn gevormd door klimaatinstabiliteit, postkoloniale erfenissen en vervreemding, en denkt na over de politiek van het bewonen. Welke invloed hebben ecologische en sociale systemen na verloop van tijd op elkaar? Zoals Ola opmerkt: ”Observatie roept een vorm van macht op”.

In The Watcher, haar solotentoonstelling bij Kunstinstituut Melly, laat Hassanain zich inspireren door zowel Nederlandse als Soedanese landschappen met waterbeheer en reflecteert ze op het toekijken als een vorm van zorg en verantwoordelijkheid.Centraal in het werk staat de figuur van de wachter, ontleend aan het Gezira-irrigatiesysteem in Soedan: een gemeenschapsbeheerder die het waterpeil in de gaten houdt en vroege tekenen van overstromingen signaleert. Deze rol is herkenbaar voor gemeenschappen in Soedan die te maken hebben met ecologische onzekerheid – waaronder die uit Ola’s eigen achtergrond – en biedt een kader om na te denken over hoe mensen reageren op het trage verloop van een ramp, of die nu natuurlijk is of door de mens veroorzaakt. De tweede waarnemer verschijnt in stedelijke randgebieden, waar hij verdrevenen – die nu als resten ‘puin’ worden beschouwd – in de gaten houdt. Hij fungeert tegelijkertijd als dubbele informant: hij waarschuwt de bewoners voor hun gedwongen verplaatsing, en verzet zich tegen het machtsapparaat van de staat. Zoals Ola het beschrijft: “Ze kijken naar de catastrofe van de moderniteit, die een voortdurende cyclus van verwijdering en aankomst met zich meebrengt.”

Beeld: Ola Hassanain: The Watcher, foto credit Kirstien Daem