Nola Hatterman (1899-1984), geboren in Amsterdam, maakte een carrièreswitch van actrice naar geëngageerde kunstenaar. Ze verwierf internationale bekendheid met haar realistische portretten van Afro-Surinaamse mensen, waarmee ze bewust het koloniale schoonheidsideaal doorbrak.

Pionier in kunstonderwijs
In 1953, het jaar waarin ze Straatje in Trinidad maakte, verhuisde Hatterman naar Suriname. Daar zou ze van grote waarde blijken voor de ontwikkeling van het lokale kunstonderwijs. Als directeur van de School voor Beeldende Kunst en later als oprichter van de Nieuwe School voor Beeldende Kunsten, leidde ze een nieuwe generatie kunstenaars op. Onder haar leerlingen bevonden zich onder anderen Armand Baag (1941-2001) en Soeki Irodikromo (1945-2020).

Kunst als maatschappelijk statement
Hattermans werk getuigt van een diepgewortelde betrokkenheid bij antikoloniale en antiracistische bewegingen. Naast het vastleggen van de schoonheid van Suriname, maakte ze kunst die in het teken stond van haar streven naar sociale rechtvaardigheid en culturele emancipatie.

Het recent verworven werk Straatje in Trinidad onderstreept de missie van Museum de Fundatie om werken te verzamelen die niet alleen artistiek waardevol zijn, maar ook verhalen vertellen over sociale verandering en culturele diversiteit.

Bron: persbericht Museum de Fundatie