“Hier is het beter dan aan de overkant”, staat in het Frans te lezen op de grote spiegel van kunstenaar Laurence Aëgerter (1972) in de Grote Kerk Breda. De spiegel hangt achter Le squelette, een afgietsel van het beeld uit het praalgraf van René van Chalon (1519-44), de eerste prins van Oranje-Nassau. Het rechtopstaande skelet, met zijn hart in zijn hand, lijkt te verrijzen uit de dood. De sculptuur is voor het eerst te zien naast de grafkelder in de kerk, waar René’s lichaam al eeuwen rust.

Aëgerters werk vormt een dialoog met het verleden en benadrukt de broze grens tussen leven en dood – grote thema’s die ook in de rest van de tentoonstelling ‘René! I’m still standing’ terugkeren. Tussen de praalgraven en het historische interieur van de kerk tonen twaalf kunstenaars schilderijen, sculpturen, textiele werken, foto’s en video-installaties over liefde en verlies.

Vergeet je oortjes niet mee te nemen: bij elk kunstwerk klinkt een nummer dat de emotie versterkt, geselecteerd door muzikant Pepijn Lanen (1982, beter bekend als Faberyayo van De Jeugd van Tegenwoordig) – de laatste schakel in een tentoonstelling over verbeelding, gevoel en de troostende kracht van kunst.