Beelden op de Berg in Wageningen bestaat in 2013 zevenendertig jaar. De eerste in de serie vond plaats in 1976 en was een tentoonstelling van eigentijdse sculptuur in het Belmonte Arboretum op de Wageningse Berg. Het arboretum werd beschouwd als een natuurlijke setting, waarin ‘beelden’ gedurende de zomer een eigen plek vonden. De eerste edities werden mede geïnitieerd door de Nederlandse Kring van Beeldhouwers, een vereniging waar veel toen bekende beeldhouwers bij aangesloten waren. Onder de deelnemers van de eerste edities prijken dan ook de namen van beeldhouwers die representatief zijn voor een generatie zoals Pearl Perlemutter, Wessel Couzijn, Marius van Beek, Cornelius Rogge en Pjotr Müller. Waren de eerste edities nog min of meer klassiek van opzet. Vanaf de 4e editie in 1985 werden de tentoonstellingen sterk bepaald door de ontwikkelingen in de beeldende kunst die zich richten op de openbare ruimte en – in het verlengde daarvan – het landschap.  De ‘plek’ werd een belangrijk onderwerp en het arboretum met zijn topografische kenmerken alsmede het openbare karakter is bij uitstek de locatie waar deze ontwikkelingen op een zeer evidente wijze konden worden getoond. Voor de 4e editie werden ook buitenlandse kunstenaars uitgenodigd  zoals David Mach en Ian Hamilton Finlay. Na een tentoonstelling in 1989 die geheel was gewijd aan kunst uit Zimbabwe, werden de tentoonstellingen niet alleen internationaal maar ook thematisch van opzet. Het Arboretum Belmonte maakt deel uit van de Botanische Tuinen van Wageningen Universiteit: Belmonte en De Dreijen.