In de sculpturen, tekeningen en performances van Jonathan van Doornum komen technologie, communicatie en magie samen. Zijn werken maakt hij vaak van aluminium. Koud materiaal dat Van Doornum een zachte, verhalende kracht meegeeft door het te vormen, tot bijvoorbeeld vlammen, krullen of strikken. Zijn beeldtaal wordt beïnvloed door zowel eeuwenoude, ceremoniële objecten als de meest hedendaagse technieken. Zo maakt Van Doornum een poëtische wereld zichtbaar waarin verleden, heden en toekomst gelijktijdig bestaan. Veranderende relaties lopen hier als een rode draad doorheen.
Onze onderlinge manieren van contact leggen zijn de afgelopen eeuw flink veranderd. Spiritualiteit, religie en traditie zijn grotendeels verdwenen uit ons dagelijkse bestaan en hebben leegtes achtergelaten die opgevuld worden door technische uitvindingen. Dit zorgt er automatisch voor dat onze leefomgeving steeds functioneler wordt, ontdaan van de pracht en praal die we kennen van kerken of middeleeuwse architectuur. In plaats van ontmoetingsplekken verrijzen er 5G-masten. Van Doornums futuristisch ogende sculpturen reflecteren hierop; door digitale esthetiek te combineren met ornamentele details lijken zijn beelden signalen uit verschillende tijden uit te stralen. Zijn werk kan daarmee gezien worden als een tegenbeweging tegen onze digitale revolutie, of als een oproep om op andere of nieuwe manieren contact te zoeken.
In zijn meest recente werk focust Van Doornum zich voornamelijk op de relatie tussen stad en platteland. Als maker uit Zwolle en geboren in een plattelandsgemeenschap, begrijpt Van Doornum dat er van oudsher vanaf het platteland vaak met een mengeling van ongenoegen en afgunst naar stedelijke gebieden wordt gekeken. Die tegenstelling tussen centrum en periferie is eeuwenoud, alhoewel de afgelopen verkiezingen laten zien dat deze relatie aan het verschuiven is. Veel van de vormen en motieven die je op het platteland tegen komt verwerkt Van Doornum in zijn nieuwste werken. Hiervoor verweeft hij vertrouwde landelijke elementen in zijn sculpturen, terwijl hij ze een andere lading meegeeft. Zo reageert hij met een ploeg met handen die van kantoormedewerkers lijken te zijn, op het sentiment van het platteland richting de stad en vice versa. Het gaat Van Doornum hierbij om het verbinden van plaatsen die gevoelsmatig mijlenver uit elkaar liggen. De antenne, een apparaat dat plaatsen op afstand met elkaar verbindt, vormt voor Van Doornum hierbij een belangrijke schakel tussen stad en platteland: hoe kunnen deze twee werelden dichter bij elkaar komen, en wat kunnen ze daarbij van elkaar leren?
Jonathan van Doornum (1987, Mariënberg, NL) woont en werkt in Zwolle. Hij behaalde zijn Bachelor of Fine Art aan ArtEZ in Zwolle en nam daarna deel aan verschillende residenties in Europa, onder andere bij de Rijksakademie Amsterdam en Wiels in Brussel. Zijn werk was te zien in verschillende groepstentoonstellingen, waaronder Roosen & Guests (2023) bij Kasteel het Nijenhuis. Van Doornum had verschillende solopresentaties, zoals bij Kunstvereniging Diepenheim, Wiels in Brussel (BE) en recent bij SecondRoom in Antwerpen (BE). Dark There, Joyful Here is zijn eerste museale solotentoonstelling, als onderdeel van de Fundatie Future Factory, het laboratorium van Museum de Fundatie. Multidisciplinaire makers gaan hier op zoek naar de hartslag van de tijd. Welke thema’s bepalen de toekomst?

