Je schrikt je een hoedje. Midden in een tentoonstellingszaal sta je opeens oog in oog met een van de hyperrealistische wassen beelden van Roy Villevoye (1960). In Kunsthal Kade is de tentoonstelling ‘Roy Villevoye – Imaginable lives’ te zien, en daarnaast ook ‘Mella Jaarsma – Trouble skirts’. Hoewel de tentoonstellingen los van elkaar gepresenteerd worden, delen de kunstenaars een sterke binding met Indonesië. Beide exposities zijn de moeite waard – wij lichten het werk van Villevoye uit.

Een van zijn beelden is Madonna (after Céline and Omomá) (2008), een portret van zijn vriend Omomá, onderdeel van de Asmat-gemeenschap in Papoea, met diens pasgeboren dochtertje. Villevoye reist al jaren naar Papoea en heeft een hechte band opgebouwd met de gemeenschap. Zijn oeuvre omvat naast beeldenfotografie en videowerken die het leven in de Asmat verbeelden. Zijn werk laat de beelden voor zich spreken, zonder verklarend narratief.

Villevoye werkt met een scherp bewustzijn van zijn positie als Nederlandse kunstenaar in een postkoloniale context. Zijn werk geeft inzicht in de koloniale geschiedenis van Papoea, maar bovenal een reflectie op hoe wij ‘de ander’ zien – en daarmee ook onszelf.