“Een wonderbaarlijk licht verguldt de stad, terwijl de vlammen van de skyline lekken,” daarmee eindigt het gedicht van Ilja Leonard Pfeijffer (1968). Het hangt naast ‘Gezicht op Den Haag’ van Casper Faassen (1975), een combinatie van fotografie en schilderkunst waarin glasverf en bladgoud zijn verwerkt. Het werk is geïnspireerd op het werk van Jan van Goyen (1596-1656), die ook stadsgezichten van Den Haag maakte.

In ‘Licht, lucht, water’ laat Museum Panorama Mesdag zien hoe kunstenaars al bijna twee eeuwen naar het Haagse landschap kijken. In het eerste deel staan de schilders van de Haagse School centraal: meesters die in de negentiende eeuw de duinen, het strand en het wisselende kustlicht vastlegden. Hun werk vormt de basis van een lange schildertraditie waarin buitenlucht en wolkenpartijen de hoofdrol spelen.

Het tweede deel laat zien hoe kunstenaars na de Tweede Wereldoorlog naar hetzelfde landschap keken, maar met een frisse blik en een andere stijl. Deze generatie gebruikt nieuwe technieken en invalshoeken om licht, lucht en water te verbeelden. Soms abstracter, soms kleurrijker, maar altijd met de negentiende-eeuwse Haagse kunst als bron van inspiratie.