Van de duizenden personen die dagelijks de poort van de tweede omwalling van Brussel – op de kleine ring tussen het Louizaplein en het Zuidstation – passeren, kennen slechts weinigen het bewogen verleden ervan. Dit feeërieke monument van meer dan 600 jaar oud is de opvallendste getuige van het middeleeuwse verleden van de stad. De Hallepoort is een uniek overblijfsel van de tweede omwalling van Brussel. Ooit was het een van de zeven toegangspoorten tot de middeleeuwse stad. Het gebouw onderging meerdere transformaties. De oudste informatie dateert uit de 19de eeuw. Architect Hendrik Beyaert zorgde in 1868 voor de nodige aanpassingen aan de nieuwe functie van de poort als museum. Het buitenaanzicht veranderde drastisch, van middeleeuws tot sprookjesachtig neogotisch. In 1976 was de Hallepoort in zo’n slechte staat dat een tijdelijke sluiting voor het publiek zich opdrong om de noodzakelijke renovaties uit te voeren. De verzameling wapens en wapenrustingen, tentoongesteld in de Hallepoort sinds 1847, werd toen toevertrouwd aan het Koninlijk Legermuseum in Brussel. Het grootste deel van de stukken bevindt zich nog steeds daar. De werken gingen van start in 1991, tegelijkertijd met een archeologisch onderzoek. Uit dit laatste bleek dat de 19de-eeuwse architecten de oude elementen enkel aan het zicht hadden onttrokken maar niet hadden verwijderd. De resultaten van de studie werden geïntegreerd in het restauratieproject. In 2007 ging de tweede fase van de restauratiewerken van start. Begin juni 2008 opende de volledig vernieuwde Hallepoort met een hedendaagse en interactieve opstelling over de Brusselse versterkingen en de rol van de gilden in de stad.