In de bloei gefnuikt. Dat is het tragische besef na een bezoek aan de tentoonstelling ‘Dora Tuynman – Parijs, New York, Amsterdam’ in Museum Cobra. De tot kunstenaar opgeleide Tuynman (1926-1979) schilderde het eerste deel van haar leven vooral geabstraheerde landschappen en natuurtaferelen. In Parijs, waar ze werkt en illegaal woont in een ateliergebouw met onder anderen Karel Appel, beginnen haar kleuren te knallen. Ze zoekt, experimenteert, gaat helemaal los en vertrekt in 1961 naar New York. De met dikke verfklodders rechtstreeks uit de tube geschilderde gigadoeken uit begin jaren zestig zijn een hoogtepunt van de expositie. Maar dan gaat het mis. Via Parijs keert ze terug naar Amsterdam. Ze schildert nog wel, maar haar schilderplezier en experimenteerlust zijn verdwenen. Het werk verliest zijn kracht – dat maakt de naar de drie belangrijkste woonplaatsen ingedeelde tentoonstelling pijnlijk duidelijk. In de greep van een depressie maakt Tuynman een einde aan haar leven. Dit overzicht, met veel werk uit familiekring, haalt haar terecht weer even uit de vergetelheid.