Overal ter wereld legt Iwan Baan (1975) bijzondere gebouwen vast – van de Burj Khalifa tot een drijvend schooltje in Bangladesh. Toch draait zijn werk niet om architectuur, vertelt hij aan hoofdredacteur Jeroen Junte. “Ik weet eigenlijk weinig tot niks van gebouwen. Mensen zijn belangrijker,” zegt hij. Net zo lief als spectaculaire wolkenkrabbers of fonkelende spiegelpaleizen, fotografeert hij in Malawi een geïmproviseerd dorpje voor hoogzwangere vrouwen naast een ziekenhuis, of een drijvende wijk in de Nigeriaanse hoofdstad Lagos. “Meer dan een derde van de wereldbevolking leeft namelijk op zelfgebouwde plekken.”

Dankzij deze eigenzinnige aanpak is Baan misschien wel de bekendste architectuurfotograaf ter wereld. In Museum Kranenburgh is de tentoonstelling ‘Momentum of light’ te zien. Hiervoor zijn foto’s geselecteerd die hij maakte in het West-Afrikaanse land Burkina Faso. Hij reisde kriskras door het land met als gids de Burkinese architect Francis Kéré. “Op het Afrikaanse continent, met name in Sub-Sahara-Afrika, heeft het licht van de zon een bijzonder sterke kwaliteit. Dat laat ik zien aan de hand van de traditionele architectuur van Burkina Faso.”

Het gaat Baan niet om het perfecte plaatje. “Ik vind mensen veel belangrijker.” Op een foto van het spiksplinternieuwe Louvre Museum in Lens slentert bijvoorbeeld een vrouw in djellaba pontificaal in beeld. In een spectaculaire concertzaal ingericht door kunstenaar Anish Kapoor zie je iemand in het publiek gapen. Het Taipei Art Centre fotografeerde hij vanuit een volle trein. Het zijn foto’s die je net even op het verkeerde been zetten. “Het gebouw is eigenlijk niet zo interessant. De vraag is: hoe wordt het gebruikt? Waar staat het? Waarom staat het precies dáár? Die verhalen wil ik vertellen.”