Marieke van Vulpen2 januari 2024
Ook in havenstad Rotterdam heeft het kolonialisme veel sporen nagelaten en dit is nu te zien in het Rotterdamse Wereldmuseum. Zo is op het schilderij Een suikermolen (ca. 1660) van Frans Post (1612-80), in het bezit van Museum Boijmans Van Beuningen, een Braziliaanse suikerplantage sereen vastgelegd, alsof er geen tot slaaf gemaakten in wrede omstandigheden werkzaam waren. Of neem de kleurrijke menukaarten (1939) van het Rotterdamse scheepvaartbedrijf Lloyd voor eersteklasreizigers richting Indonesië, met daarop Indonesische taferelen op exotische manier afgebeeld. De voorwerpen laten de hooghartige Nederlandse handelsblik zien richting de kolonies.
Dat perspectief werkt ook nu nog door, zoals blijkt uit de portretfoto’s van getroffen gezinnen door de toeslagenaffaire in de serie Weggecijferd. Teruggevochten (2022) van Bert Teunissen. Juist in Rotterdam, waar veel mensen met een migratieachtergrond wonen, zijn de gevolgen van het racisme in deze affaire nog steeds tastbaar. De tentoonstelling probeert publiek van alle leeftijden te bereiken. Zo is er voor kinderen een ruimte met kussens om het prentenboek Op de rug van Bigi Kayman van de Surinaamse Henna Goudzand Nahar te lezen over slavernij in Suriname.
Door wie is de “wervende” tekst voor deze tentoonstelling in godsnaam geschreven? Is de tekst bewust zo geschreven om reacties uit te lokken of is het louter onnozelheid van de bewogen schrijver?
Wilhelmien heeft volledig mijn gevoelens na het lezen van de tekst weergegeven. Zo’n tekst nodigt niet uit tot een bezoek. En, welke doelgroep denkt men hier mee aan te spreken?
Oordelen, veroordelen en voor de bezoekers al interpreteren, in een tekst die moet uitnodigen tot een bezoek, is niet op zijn plaats en is voor mij een reden om deze tentoonstelling niet te bezoeken.
Deze tekst stimuleert mij niet om het Wereldmuseum te bezoeken. Jammer, want voor corona kwam ik er altijd wel een paar keer per jaar. Maar dit soort exposities, met deze hatelijke teneur, die ik ook kan bekijken in het Amsterdamse Rijksmuseum of in het Tropenmuseum, kan ik missen als kiespijn. Probeer nou eens wat anders, iets dat verschil maakt t.o.v. andere musea, met een onderwerp dat zowel voor Rotterdammers als voor mensen van buiten de stad interessant is. Niet zoiets afgeklovens als dit.
Teveel aannames in de wervende tekst, jammer!