De grote olieverfschilderijen van Carla Klein (1970) vullen de kleine tentoonstellingsruimte van KM21 in Den Haag. Deze eerste museale solo-expositie van Klein brengt oud en nieuw werk samen. In haar schilderijen abstraheert Klein ruimtes en gebieden waarin de mens ontbreekt. Daardoor hebben de werken een leeg, anoniem en tijdloos karakter. De gecreëerde landschappen zijn niet meteen te doorgronden.
Wanneer je dichter bij de schilderijen komt, verlies je het geheel van de compositie, en onthullen de materialiteit en details zich. Klein gebruikt foto’s die ze op reis heeft genomen als basis voor haar werk. De technische sporen van het printproces, zoals de vlekken en oneffenheden die op het papier zijn ontstaan, vertaalt ze met kwast naar het doek. Deze transitie van realiteit naar foto naar schilderij zet aan tot nadenken over de weergave van de realiteit. Bij het zetten van een stap terug wordt de compositie van het verlaten landschap weer herkenbaar. De titel van de tentoonstelling, ‘Close Distance’, is treffend: Kleins werken scheppen een zekere afstand en leegte, maar trekken je tegelijkertijd ook dichterbij.