Als klein museum wil Villa vooral hedendaagse kunst aantrekkelijk presenteren voor een breder publiek. Villa richt zich op het tonen van ‘visuele rijkdom’. Door samen te werken met kunstenaars met een uitgesproken beeldtaal is het de bedoeling dat bezoekers eerst stilstaan bij wat ze bij de kunstwerken voelen, voordat ze zich verder verdiepen in de betekenis en intentie van de kunstenaar.

En dat is gelukt. Door doelbewust ramen in ruimtes af te dekken en nieuwe looproutes te creëren, wordt de bezoeker door de unieke groepstentoonstelling geleid. Maar de aanwezigheid van kunst reikt tot verder dan de tentoonstellingsruimtes. Door het hele pand zijn keramische werken van Koos Buster (1991) verstopt en zelfs de toiletten zijn verrassend. Het hele pand is eigenlijk één groot kunstwerk.

Door de kunstenaars inspraak te geven in de invulling van de ruimtes, zijn de kunstwerken afgestemd op de diverse kamers. Zo vult Folkert de Jong (1972) de lichte zolder met zijn levensgrote beelden van piepschuim, en verlicht Zoro Feigl (1983) een donkere ruimte in de kelder met zijn projectiewerk. Villa wil om de paar maanden het kunstaanbod wisselen, zodat bezoekers telkens weer verrast kunnen worden. Zo opent Villa voor zowel de ervaren kunstkenner als de nieuwgeïnteresseerde museumbezoeker een deur naar de wereld van hedendaagse kunst.