Opvallende graffitiwerken, muurschilderingen, tapijten en borduursels vullen de zalen van het Centraal Museum Utrecht. Met de tentoonstelling ‘Spuiten en Stikken’ biedt het museum een podium aan twee kunstvormen, graffiti en textielkunst, die in het verleden niet altijd serieus werden genomen. Nogal eens geven ze blijk van een weerbarstige, tegen het activisme aan schurkende boodschap of van de zoektocht naar een nieuwe beeldtaal.
Te zien zijn onder veel meer prachtige, roodgele wandtapijten met vogels, lama’s en mensfiguren van de Peruaanse kunstenaar Claudia Martinez Garay (1983). In de Pachatapijten verbeeldt de kunstenaar de kosmische eenheid van mens en natuur, een wereldbeeld dat ten tijde van het kolonialisme naar de achtergrond werd verdreven. Met de tapijten wil Martinez Garay de Peruaanse levenswijsheid weer eer aandoen.

Naast een flink aantal grote en expressieve werken is er ook ruimte voor klein en ingetogen werk, zoals de A4’tjes vol kolommen met getallen en streepjes van de Duitse kunstenaar Hanne Darboven (1941-2009). Met deze abstracte beeltenissen trachtte Darboven het begrip ‘tijd’ te vatten en te begrijpen.
Wat de tentoonstelling sterk maakt is de hoeveelheid achtergrondverhalen. Via inhoudelijk sterke informatiebordjes kan de bezoeker van alles leren over het motief van de kunstenaars. En het Utrechtse collectief Crafting Resistance maakte een keuze uit de textielcollectie van het museum en laat de bezoeker via een QR-code luisteren naar achterliggende, onbekende geschiedenissen. Zo valt er bijvoorbeeld te ontdekken dat de wortels van de in de mode veel gebruikte Franse tambourtechniek in India en China liggen.